Λέμε πως θέλουμε να μη λείψει τίποτα από τα παιδιά μας, πως ότι κάνουμε το κάνουμε για το καλό τους, ότι μας νοιάζει να είναι τα καλύτερα και να έχουν ότι επιθυμούν αργότερα στη ζωή.
Χρειάζονται να τους λέμε πως τα αγαπάμε και να το δείχνουμε επίσης, όχι μέσα από ακόμα ένα παιχνίδι ή μια υλική επιβράβευση αλλά μέσα από την καθημερινή συναισθηματική επένδυση μας σε αυτά.
Χρειάζονται να τα ακούμε και να μην αποφασίζουμε χωρίς να λάβουμε υπόψη τα δικά τους θέλω. Να μην επιβάλλουμε δραστηριότητες που δεν απολαμβάνουν με την δικαιολογία ότι είναι για το καλό τους, μπείτε στη θέση τους και νιώστε την πίεση του καταναγκασμού.
Χρειάζονται όρια και όρους. Εάν υπάρχει κάτι που θα χρειαστούν στη ζωή τους, ότι δουλειά και να κάνουν και ότι και εάν σπουδάσουν είναι η ικανότητα να είναι κοινωνικά μορφωμένα. Να μπορούν να σταθούν κατάλληλα υπό οποιαδήποτε συνθήκη και σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων. Αυτό είναι κάτι που το παιδί το μαθαίνει από την οικογένεια. Η ευγένεια, ο σεβασμός, τα όρια είναι απαραίτητα συστατικά για να δημιουργηθεί ένας ισορροπημένος άνθρωπος. Είναι πιο σημαντικές βάσεις ακόμα και από την εκπαίδευση.
Χρειάζονται λίγο από τον χρόνο μας. Εκείνες τις ημέρες που γκρινιάζουν περισσότερο, συνήθως τα Σαββατοκύριακα, μπορεί να είναι ο τρόπος που ζητάνε να τους δώσουμε σημασία, να ασχοληθούμε μαζί τους, να καθίσουμε στο πάτωμα και να μπούμε στον μικρόκοσμο τους. Διεκδικούν την προσοχή μας και το ενδιαφέρον μας.
Χρειάζονται να μάθουν να πατούν στα πόδια τους και να προσπαθούν μόνα τους. Μετά από την ηλικία των 4 είναι λάθος να συνεχίζουμε να τα αφήνουμε να κερδίζουν σε κάθε παιχνίδι, δίνοντας τους την ψευδαίσθηση ότι πάντα θα είναι οι καλύτεροι και οι νικητές. Όταν αυτό δεν θα συμβεί στην πραγματική ζωή πρέπει να είναι έτοιμα να πέσουν, να σηκωθούν, να αποδεχτούν και να προσπαθήσουν για το καλύτερο που μπορούν. Εάν δεν μάθουν αυτή την προοπτική από μικρή ηλικία, ετοιμαστείτε να γίνετε γιατροί του πληγωμένου εγωισμού και των σπασμένων φτερών που θα είναι δύσκολα να επουλωθούν.
Τέλος υπάρχει και κάτι που δεν χρειάζονται και αυτό είναι ακόμα μερικά δεκάδες παιχνίδια που θα καταλήξουν να μπουν στα κουτιά και να ξεχαστούν όπως και τα άλλα. Αντι για αυτά χρειάζονται επικοινωνία και παιχνίδια δημιουργικά ή που θα τα κάνουν να κινηθούν. Κατασκευές με χαρτόνια, ζωγραφική, μαγειρική, παιχνίδια στο πάρκο, τρέξιμο και κρυφτό. Μη τα μάθετε να συνδέουν την διασκέδαση με τα υλικά αγαθά και να παίρνουν ευτυχία μέσα από αυτό. Αλλά μάθετε τα να βρίσκουν τον τρόπο να μετατρέψουν ότι τους αρέσει σε παιχνίδι. Ξυπνήστε τους την φαντασία και μη τα βάζετε σε καταναλωτικά καλούπια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου