Καραμπίνα, οπλίσατε, πυρ

Περισσότεροι από 7.000 υπολογίζονται οι κυνηγοί στο Νομό Μεσσηνίας. Μόνο στην Καλαμάτα,  στον Κυνηγετικό Σύλλογο είναι εγγεγραμμένα 2.500 άτομα. Η φετινή κυνηγετική περίοδος άνοιξε  επισήμως στις 20 Αυγούστου, ενώ εδώ και λίγες ημέρες επιτρέπεται η θήρα του λαγού και του  αγριόχοιρου. Επιχειρήσαμε να καταγράψουμε και τις «δυο όψεις του νομίσματος», ενός χόμπι με  φανατικούς φίλους και εξίσου θερμούς πολέμιους. Παρότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει ανάγκη το κυνήγι για να επιβιώσει, η θήρα δεν έχει χάσει στο  πέρασμα των δεκαετιών τη δημοφιλία της. Αντιθέτως, καινούριοι κυνηγοί εγγράφονται στους κατά  τόπους κυνηγετικούς συλλόγους, όλο και πιο νέοι σε ηλικία, ενώ το χόμπι έχει αρχίσει να κερδίζει και  τις γυναίκες.     «Ειδικά φέτος υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον και έχουν προστεθεί νέα μέλη. Πάρα πολλοί δίνουν  εξετάσεις στο Δασαρχείο και έχουμε κάνει περισσότερες από 70 νέες εγγραφές», μας είπε ο  επιστημονικός συνεργάτης του Κυνηγετικού Συλλόγου Καλαμάτας, δασοπόνος, Στυλιανός Χιώτης. Εκατό ερωτήσεις (με επιλογή του σωστού) καλούνται να απαντήσουν οι υποψήφιοι κυνηγοί στις  εξετάσεις που θα τους δώσουν την άδεια. Αυτές αφορούν στη νομοθεσία για το κυνήγι, κάποιες  στη βιολογία των θηραμάτων, σε κανόνες συμπεριφοράς, ενώ ορισμένες εξετάζουν την αντιληπτική  ικανότητα του εξεταζομένου. «Το αν οι γονείς ή οι συγγενείς τους ασχολούνται ήδη με το κυνήγι είναι που ωθεί πολλούς νέους στην  εγγραφή στο Σύλλογο. Επιπλέον, είναι μια διέξοδος, ένας τρόπος να βρίσκεσαι στη φύση. Έχει, βέβαια,  να κάνει και με την απολαβή ενός εκπληκτικού μεζέ, που δεν μπορείς να βρεις κάπου αλλού. Η τσίχλα,  για παράδειγμα, είναι ένα έδεσμα φανταστικό. Το ίδιο ο λαγός, η πέρδικα, η μπεκάτσα, είναι θηράματα  μοναδικά σε γεύση», σημειώνει ο κ. Χιώτης. Οι περισσότεροι κυνηγοί θεωρούν ότι συμβάλλουν στην προστασία του περιβάλλοντος, του λέω. «Πράγματι συμβάλλουν», αποκρίνεται. «Φανταστείτε ότι από τη στιγμή που αρχίζει το κυνήγι,  μειώνονται κατά μεγάλο ποσοστό οι φωτιές. Κυκλοφορούν άνθρωποι στο βουνό και, αν ξεκινήσει μια  φωτιά, την προλαβαίνουν, δεν παίρνει μεγάλη έκταση. Βέβαια, στην προστασία του περιβάλλοντος  βοηθάμε και με τη συνεχή περιπολία των θηροφυλάκων μας, που ασχολούνται επίσης με την παράνομη  εκχέρσωση, παράνομη κλαδονομή και υλοτομία». Η ίδια δεν κυνηγώ (ούτε πρόκειται) και θεωρώ μάλλον υπερβολικό τον αριθμό θηραμάτων ανά μέρα  που επιτρέπεται από το νόμο στους κυνηγούς. Ο κ. Χιώτης μού λέει ότι σπάνια πιάνουν οι κυνηγοί  αυτούς τους αριθμούς. «Παραβατικοί άνθρωποι υπάρχουν και στο κυνήγι, όπως παντού», υπογραμμίζει. «Γίνονται συχνά  έλεγχοι και καταγράφονται παράνομες πράξεις που πηγαίνουν στον εισαγγελέα. Συνήθως, αργεί πολύ  η εκδίκαση. Περνάνε πολλά χρόνια μέχρι να γίνουν οι δίκες. Σε όλο αυτό το διάστημα, ο λαθροθήρας  συνεχίζει να κυνηγάει». Ωστόσο, θεωρεί πως «η νομοθεσία που διέπει το κυνήγι στην Ελλάδα είναι από τις πιο πλήρεις στην  Ευρώπη. Είναι λεπτομερής, με πάρα πολλά άρθρα που καλύπτουν όλους τους τομείς. Το πρόβλημά μας  είναι στην εκδίκαση των υποθέσεων. Οι δικαστές που δικάζουν τις υποθέσεις θήρας, δε γνωρίζουν  συνήθως το αντικείμενο. Συχνά δικάζουν χωρίς να είναι πλήρως ενημερωμένοι». Δύο είναι οι βασικοί λόγοι διαμαρτυρίας των πολιτών κατά των κυνηγών, πέρα από το αιματηρό του  χόμπι. Οι άδειοι κάλυκες που σχεδόν πάντα παραμένουν στις περιοχές θήρας, αλλά και οι πυροβολισμοί  που συχνά πέφτουν μέσα σε κατοικημένες περιοχές. «Η απόσταση από τις κατοικημένες περιοχές που μπορεί να πυροβολεί ο κυνηγός ορίζεται από το νόμο.  Όποιος μειώνει αυτές τις αποστάσεις, είναι παράνομος. Κάθε άνθρωπος ο οποίος νιώθει ότι απειλείται  ή νιώθει ότι αυτός που κυνηγάει είναι πολύ κοντά στο σπίτι του, μπορεί να τηλεφωνήσει στην Αστυνομία , αν δε γνωρίζει το τηλέφωνο της Θηροφυλακής, και να την καλέσει να επιληφθεί του θέματος»,  σημειώνει ο κ. Χιώτης. «Στο θέμα με τους κάλυκες έχουμε δώσει τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερη έμφαση στο να μαζεύονται»,  συνεχίζει. «Βέβαια, είναι δύσκολο να αλλάξει νοοτροπία ο παλιός κυνηγός, που, όπως οι παλιοί χωρικοί,  αφήνει οπουδήποτε τα σκουπίδια του. Έχει γίνει σύσταση τα τελευταία χρόνια στους κυνηγούς να  μαζεύουν τους κάλυκες, τις σακούλες, τα ποτήρια του καφέ. Είναι απαράδεκτο να αφήνονται σκουπίδια  στη φύση και πρόκειται για μια κατάσταση ανεξέλεγκτη, πολύ κακή για την εικόνα του Κυνηγετικού  Συλλόγου». ΟΙ ΥΠΕΡΜΑΧΟΙ Δημήτρης Πανουσόπουλος Νίκος Πανουσόπουλος «Είναι χόμπι, ένας τρόπος διασκέδασης» Είκοσι χρόνια είναι κυνηγός ο Δημήτρης Πανουσόπουλος. Το… μικρόβιο πέρασε και στο γιο του Νίκο. Δημήτρης Πανουσόπουλος: «Το κυνήγι είναι ένα χόμπι, ένας τρόπος διασκέδασης, ένας λόγος να  είμαστε μέσα στη φύση, έτσι το αντιμετωπίζουμε. Βέβαια, αρκετά πράγματα θα μπορούσαν να  βελτιωθούν. Σημαντικό είναι να υπάρξουν μεγαλύτεροι έλεγχοι από τη Θηροφυλακή. Μείωση στους  πληθυσμούς των θηραμάτων δε θα έλεγα ότι υπάρχει. Απλώς, οι κυνηγοί είμαστε πάρα πολλοί.  Τα αγριογούρουνα που ήταν ελάχιστα παλιότερα στην κεντρική Μεσσηνία, σήμερα έχουν υπερβολικούς  πληθυσμούς και μάλιστα προκαλούν πολλές ζημιές. Κάτι πρέπει να γίνει». Νίκος Πανουσόπουλος: «Θα βοηθούσε πολύ την κατάσταση η απελευθέρωση θηραμάτων. Στον τόπο  μας αυτό δε γίνεται, απ’ όσο ξέρω, αλλά θα ήταν θετικό, όπως και να καταπολεμηθούν κάποια άγρια  ζώα που κάνουν ζημιά σε κάποια θηράματα».  Γιώργος Μποντιώτης «Το κυνήγι είναι διέξοδος από το άγχος» «Από αρχαιοτάτων χρόνων το κυνήγι είναι στη ζωή του ανθρώπου, από κάποιο σημείο και έπειτα ως ένα  είδος σπορ. Είναι υγιεινός τρόπος ζωής, μέσα στη φύση. Είναι διέξοδος για πολλούς ανθρώπους, ειδικά  τώρα που το άγχος είναι συνεχές. Ως κυνηγός θα ήθελα να εμπλουτίσουν τις διάφορες περιοχές με θηράματα, λαγούς, πέρδικες. Για  μεγάλα χρονικά διαστήματα, για τρία τέσσερα χρόνια, να απαγορεύουν την θήρα σε διάφορες περιοχές  εναλλάξ, ώστε να δίνεται η ευκαιρία στους πληθυσμούς των θηραμάτων να ανανεώνονται. Γνώμη μου  είναι ότι πρέπει κάτι να γίνει για να περιοριστεί η αλεπού, η οποία κυνηγάει πολύ τους λαγούς και τις  πέρδικες. Μόνο έτσι θα αυξηθεί η πανίδα. Πιστεύω ότι οι κυνηγοί έχουν μεγάλη οικολογική ευαισθησία. Οι κάλυκες που μένουν δεν είναι κάτι  σπουδαίο, είναι ανοιχτός ο τόπος, αυτό δεν είναι πρόβλημα, δε μολύνουν οι κάλυκες. Οι κυνηγοί  προστατεύουν το περιβάλλον από φωτιές και στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι ευαισθητοποιημένοι.  Ελάχιστοι είναι ασυνείδητοι». Σωτήρης Αντωνόπουλος   «Προλαμβάνουμε τις πυρκαγιές» «Κυνηγάω εδώ και τριάντα χρόνια. Αυτό που με κέρδισε, είναι πιο πολύ η άθληση. Περπατάς, είσαι μέσα  στη φύση. Όσοι αντιμετωπίζουν το κυνήγι ως άθληση όπως εγώ, δε νομίζω ότι υπερβαίνουν τα όρια  ούτε παρανομούν. Ασυνείδητοι, βέβαια, πάντα υπάρχουν. Σε σχέση με το παρελθόν, τα θηράματα είναι σαφώς λιγότερα τώρα. Προσωπικά, πιστεύω ότι αυτό  οφείλεται κυρίως στη χρήση φυτοφαρμάκων και όχι στο τουφέκι. Σε γενικές γραμμές, πιστεύω πως οι  κυνηγοί είναι ευαισθητοποιημένοι για το περιβάλλον και την προστασία του. Προλαμβάνουν τις  πυρκαγιές και ό,τι δουν οι κυνηγοί, θα το αναφέρουν. Οι κάλυκες που μένουν πίσω θα έλεγα ότι είναι το  τελευταίο που μπορούμε να πούμε ότι μολύνει το περιβάλλον». ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΟΙ Ηλίας Βασίλας «Δεν έχει ανάγκη ο σύγχρονος άνθρωπος να κυνηγήσει για να ζήσει» «Γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω σε χωριό. Άρχισα να κυνηγάω στην εφηβεία μου. Ξεκίνησα περισσότερο  επειδή ήταν μια συνήθεια στα μέρη μου, αυτό που έκαναν όλοι οι μεγαλύτεροι. Γύρω στα δεκαοκτώ,  λέω: Τι κάνω; Εγώ μεγάλωσα με τα αγρίμια και τώρα τα σκοτώνω; Είμαι τριάντα οκτώ και δεν έχω  κυνηγήσει από τότε. Όσο τα χρόνια περνάνε, αλλάζει η νοοτροπία, είναι αλήθεια, και στο κυνήγι. Από την άλλη, δεν έχει  ανάγκη ο σύγχρονος άνθρωπος να κυνηγήσει για να ζήσει. Δεν έχει λόγο να πληγώνει περισσότερο την  ήδη πληγωμένη φύση. Τα νούμερα θηραμάτων που επιτρέπονται, είναι εξωφρενικά. Αν πει ένας κυνηγός  ότι βγαίνει κάθε μέρα, πάει, τα αποδεκάτισε. Προσωπικά, πιστεύω ότι, τελικά, κυνηγούν αυτοί που δεν  μπορούν να κυνηγήσουν… αλλιώς. Εκεί τουλάχιστον βάζουν ένα στόχο και μπορεί να τον πετύχουν». Χρήστος Φωτεινόπουλος «Δε θα επιταχύνω την καταστροφή του πλανήτη σκοτώνοντας πουλιά» «Ήμουν κυνηγός για σχεδόν είκοσι χρόνια. Πριν από οκτώ χρόνια, πούλησα τα πάντα, εξοπλισμό και  όπλα και σταμάτησα το κυνήγι. Πλέον, πιστεύω ότι είναι έγκλημα να χτυπάς τα πουλιά, οι πληθυσμοί  των οποίων συνεχώς μειώνονται. Γνώμη μου είναι ότι, αν πρέπει σε κάποιους να επιτρέπεται, αυτοί θα  ήταν οι αγρότες. Για να θρέψουν τις οικογένειές τους. Οι άλλοι μπορούν να ψωνίσουν σε ένα σούπερ  μάρκετ άνετα. Βέβαια, ως χόμπι το κυνήγι δεν είναι φθηνό. Τα τελευταία χρόνια βλέπω να γίνονται μεγάλες και ραγδαίες καταστροφές στον πλανήτη. Δε θέλω να  βάλω το χέρι μου και να επιταχύνω την καταστροφή, σκοτώνοντας άγρια πουλιά και ζώα». Της Γεωργίας Οικονομοπούλου

 Πηγή: www.tharrosnews.gr