Αγαπητέ Κύριε Κουλτουριάρη,
Σας γράφω τούτο το απλό γραμματάκι, για να μου λύσετε μία απορία που μου δημιουργήθηκε, ξέρετε, από εκείνες τις παιδιάστικες που έχω, όπως ο κάθε "μικρός" κι αμόρφωτος συνηθισμένος άνθρωπος.
Θα ξεκινήσω από τότε, παλιά, πριν κάμποσα χρόνια, που αηδιασμένος από την υποκουλτούρα που έθιγε και προσέβαλλε την νοημοσύνη σας, πήρατε την απόφαση να κάμετε κι εσείς κάτι για να αλλάξει η κατάσταση. Πολύ σωστά κάματε Κύριε Κουλτουριάρη. Θελήσατε να βάλετε ένα μικρό λιθαράκι κι εσείς ώστε η ποιότητα να βρει έδαφος να πατήσει, να δημιουργηθεί ένας χώρος όπου θα ξεσκάνε οι διαβασμένοι και θα προβληματίζονται. Έτσι, διαλέξατε τον χώρο που σας άρεσε περισσότερο, σας συγκινούσε πιο πολύ, σας έκανε αυτό το πασίγνωστο "ΚΛΙΚ", το θέατρο. Μπράβο Κύριε Κουλτουριάρη, κίνηση ΜΑΤ(όχι, όχι, μην ανησυχείτε, όχι τις δυνάμεις καταστολής), γιατί τί καλύτερο από το θέατρο. Είναι ένας χώρος που δημιουργεί συναισθήματα, προβληματισμούς, έχει αμεσότητα και πολλά άλλα που γνωρίζετε καλύτερα από μένα τον φτωχό Κύριε Κουλτουριάρη μου.
Μ' αυτά και μ' αυτά, βρήκατε κι άλλους ομοϊδεάτες και όλοι μαζί φτιάξατε μια ομάδα, της δώσατε κι ένα όνομα που να θυμίζει εσάς Κύριε Κουλτουριάρη μου, έτσι, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Βάλατε και μια ταμπελίτσα σε ένα υπογειάκι με υγρασία και αρουραίους, πειραματική κάτι ερασιτεχνική κάπως αλλιώς και αυτό ήταν. Έδεσε το γλυκό, υπόγα, βρώμα, ερασιτεχνισμός και τέχνη. Ομολογώ πως ήταν πιασάρικο Κύριε Κουλτουριάρη, εγώ τσίμπησα αμέσως. Σιγά σιγά λοιπόν, βρέθηκε σκηνοθέτης, ερασιτέχνες ηθοποιοί, άνθρωποι με μεράκι, κέφι και μπρίο, μαύρα ρούχα, αξύριστοι που φορούσαν το θλιμμένο τους ύφος, την βαριά ματιά και το αριστερό τους πρόσωπο. Κύριε Κουλτουριάρη μου, αλήθεια, είμαι ο Δημήτρης και μόλις τελείωσα...Σύντομα, λοιπόν, βρέθηκε και η πρώτη παράσταση. Ο τίτλος ηταν κάπως έτσι: Ο μοναχισμός του υπερεγώ και η ασέλγεια της μνήμης, όχι ακριβώς, συγχωρείστε με, είμαι άσχετος και δεν ξέρω από αυτά. Ο συγγραφέας ήταν κάποιος τεράστιος κλασσικός αλλά δεν θυμάμαι το όνομά του, αλλά το έργο πολύ καλό, αλλά δεν το κατάλαβα όταν το διάβασα, είμαι μικρός και άσχετος, το είπαμε. Μ' αυτά και μ' αυτά έγινε η διανομή των ρόλων και η παράσταση ανέβηκε. Ήρθαν γνωστοί και φίλοι, τοπικοί φορείς, κανά 2 άνθρωποι της τέχνης και αυτό ήταν. Τελείωσε...
Τότε Κύριε Κουλτουριάρη μου κάνατε τον απολογισμό και αρχίσατε να φωνάζετε και να βρίζετε, λέγατε πως ο κόσμος είναι αμόρφωτος, άσχετος, πάει στα μπουζούκια, δεν ξέρουν από τέχνη. Ίσως και να είναι έτσι κύριε Κουλτουριάρη μου, ίσως. Εδώ ήθελα να καταλήξω κι εγώ. Εσείς Κύριε Κουλτουριάρη μου, τι κάνατε για να αλλάξει η νοοτροπία του κόσμου; Με ποιον τρόπο προσπαθήσατε να κάνετε το θέατρο δημοφιλές; Γιατί δεν ανεβάσατε παραστάσεις πιο προσιτές στον κόσμο, που να είναι απλές και να έχουν καθημερινά κι απλά νοήματα; Γιατί ζητούσατε όλο και πιο πολλά λεφτά και ξεφύγατε από τον πραγματικό ερασιτεχνισμό;
Ο κόσμος Κύριε Κουλτουριάρη, έτσι μεγάλωσε κι έτσι έμαθε, έχει προβλήματα, τρέχει, θέλει να ξεσκάσει, δεν θέλει κι άλλους μπελάδες στο κεφάλι του, ούτε έχει χρόνο όπως εσείς να σκέφτεται τι θέλει να πει ο ποιητής. Όλα αυτά σας τα λέω, γιατί τον τελευταίο καιρό βλέπω να ανεβαίνουν όλο και πιο πολλές βαριές παραστάσεις που ούτε αποδοχή έχουν και κακοστημένες είναι. Ευτυχώς Κύριε Κουλτουριάρη, και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, υπάρχουν σενάρια καθημερινά, όμορφα, απλά, κατανοητά και φθηνά. Δοκιμάστε τα, ανεβάστε τα και ίσως να μην έχω άδικο κι εγώ ο φτωχός και άσχετος.
Μετά τιμής
Jimmy Pee
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου