Ταϋγέτη Μπασουρή

Ήταν μια από τις πιο γνωστές «άσχημες» του ελληνικού κινηματογράφου που καθιερώθηκε με το μικρό της όνομα: Ταϋγέτη. Κι όμως αυτή η γυναίκα είχε πλούσια θητεία στο θέατρο και πίστη στην αριστερή ιδεολογία.

Η Ταϋγέτη Μπασούρη γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα (1914 - 2003), περισσότερο γνωστή ωςΤαϋγέτη. Σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Ωδείου, με δάσκαλο στο τραγούδι τον Μ. Κουνελάκη και αργότερα στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πραγματοποίησε τις πρώτες εμφανίσεις της την περίοδο της Κατοχής, ενώ το 1943 έγινε μέλος του ΣΕΗ. Είχε ενεργό συμμετοχή στο ΕΑΜ Θεάτρου και εντάχθηκε στο ΚΚΕ. Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στις δραματικές σχολές του Εθνικού Ωδείου και του Εθνικού Θεάτρου. Το 1944 εμφανίστηκε με το θίασο Γ. Κουκούλη, το 1944-45 στο Θέατρο του Λαού. Έως το '48 συνεργάστηκε με το θίασο του Αλκη Προβελέγγιου, τους Ενωμένους Καλλιτέχνες, τον Δήμο Σταρένιο, την Αλέκα Παΐζη και τον Τίτο Βανδή, το σχήμα Γιάννη Ιατρού - Ζωζώς Νταλμάς, το θίασο του Λίνου Καρζή. Συνελήφθη τότε για τα αριστερά της φρονήματα και εξορίστηκε στη Χίο, στη Μακρόνησο, στο Τρικέρι και στον Αϊ-Στράτη. Από το 1951 υπηρέτησε όλα τα θεατρικά είδη (τραγωδία, δράμα, κωμωδία, μουσική κωμωδία, επιθεώρηση) υποδυόμενη κυρίως κωμικούς ρόλους. Ανάμεσα στις πιο γνωστές ταινίες που συμμετείχε ανήκουν «Η Κάλπικη Λίρα» και οι «Δύο τρελοί κι ο ατσίδας». Το 1973 πραγματοποίησε την πρώτη της εμφάνιση στην τηλεόραση, συμμετέχοντας στη σειρά «Το εικοσιτετράωρο ενός παλιατζή».

Έπαιξε σε πολλά έργα με διάφορους θιάσους όπως: «Οι εκατομμυριούχοι της Νάπολης» του Ντε Φίλιπο (με Βασίλη Διαμαντόπουλο), «Το βαλς των ταυρομάχων» του Ανούιγ (με Δημήτρη Μυράτ), «Λόρδος Βύρων» του Μανώλη Σκουλούδη (στο πλάι του Μάνου Κατράκη), «Ο θάνατος του Διγενή» (με Νίκο Χατζίσκο), «Ομορφη πόλη» των Μποστ-Θεοδωράκη (έκανε την Κλεοπάτρα) κ.ά. Επαιξε επίσης σε επιθεωρήσεις με θιάσους των Μπουρνέλη, Αθερινού, Προβελέγγιου, στο έργο του Γιώργου Διαλεγμένου «Χάσαμε τη θεία στοπ» κ.ά.

Από το 1984 εργάστηκε στο Εθνικό Θέατρο όπου παρέμεινε μέχρι την συνταξιοδότησή της, το 1992. Επαιξε στις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, στον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν» του Μπρεχτ, στη «Σονάτα των φαντασμάτων» του Στρίντμπεργκ, στη «Βεγγέρα» του Καπετανάκη, κ.ά. Η τελευταία της συμμετοχή στο θέατρο έγινε στο διασκευασμένο για παιδιά, από τον Αλέξη Σολωμό, έργο του Μπέρναρντ Σο «Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι».

Στον κινηματογράφο είχε εμφανιστεί σε τουλάχιστον 70 ταινίες, όπως «Κάλπικη λίρα», «Ζηλιαρόγατος», «Ο θησαυρός του μακαρίτη», «Ένας ήρωας με παντούφλες», «Λαφίνα», κ.ά.

Ενεργό μέλος του ΣΕΗ από το 1943, η Ταϋγέτη ήταν τα τελευταία χρόνια μια απόμακρη και μοναχική γυναίκα, πιστή στην αριστερή ιδεολογία της. Τη θυμόμαστε πάντα ντυμένη στην τρίχα με τα καπελίνα της και τα κολιέ της, ντυμένη συνήθως στα μαύρα. Μια ευγενική φιγούρα αλλοτινών εποχών με δυναμισμό αλλά και μια ωραία τρέλα κόντρα στο αβάσταχτο βάρος της «άσχημης» που κουβαλούσε.

Πέθανε σε ηλικία 89 ετών στις 28 Ιανουαρίου 2003, μετά από πολυήμερη νοσηλεία, έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη.

ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ:

• Κάλπικη Λίρα (1955)
• Ο ζηλιαρόγατος (1956)....Κοκκίνου
• Ένας ήρωας με παντούφλες (1958)....κυρία της επιτροπής
• Ο θησαυρός του μακαρίτη (1959)....μέντιουμ
• Αγνές ψυχές (1960)
• Τα Χριστούγενα του αλήτη (1962)
• Ο παπατρέχας (1966)....θεία Καλλιόπη
• Ο Μελέτης στην άμεσο δράση (1966)
• Ησαϊα χόρευε (1966)
• Τρελός, παλαβός και Βέγγος (1967)
• Πάρε κόσμε (1967)....θεία
• Ο Μανωλάκης ο τέντυ μπόϊς (1967)
• Άννα Πετρή (1984)
• Πατρίς, ληστεία, οικογένεια (1987)
• Φανουρόπιτα (1991)
• Μη μου άπτου (1996)....νεράιδα

Με το πέρασμα των χρόνων βλέπουμε να κατακλυζόμαστε από star και ντίβες του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως. Ξεχνάμε, όμως, ανθρώπους που εμφανίστηκαν σε δεύτερους ρόλους και κατάφεραν να «κλέψουν» την παράσταση και να συναγωνιστούν ευθέως μεγάλους star. Παραβλέπουμε το γεγονός ότι οι character ρόλοι καμιά φορά έχουν την ίδια ή και σημαντικότερη βαρύτητα και υπόσταση από τους πρωταγωνιστικούς. Η Ταϋγέτη ήταν μια τέτοια ηθοποιός, ερμήνευσε character ρόλους με τόση απλότητα, ειλικρίνεια και ένα ταλέντο να ξεχειλίζει, δίνοντας βαρύτητα στον ρόλο και καθιστώντας τον από β' ρόλο ισάξιο των πρωταγωνιστικών.

Από τον/την Κωνσταντίνος Ρόδης

Ο JimmyP το διάβασε εδώ